Jan Gorczowski był znakomitym rzeźbiarzem ludowym, samoukiem. Tworzył „tak dla siebie”, z potrzeby serca. Rzeźbił z drewna, które znalazł, ważne, żeby było odpowiednie, miękkie, podatne, np. lipowe. Tworzył od najmłodszych lat, jednym małym nożykiem. Przy okazji pilnowania krów, czy wtedy, gdy miał wolną chwilę.

W jego dziełach dominowała tematyka sakralna, figury Jezusa, Marii, świętych. Pomysły czerpał z głowy, ale także z obserwacji. Lubił odwzorowywać to, co zobaczył na obrazach w kościele. W domu pana Jana można było podziwiać rzeźbę Chrystusa na krzyżu, postaci Marii, Jezusa, króla, małego diabełka. Ale nie brakowało także elementów o charakterze świeckim, tj. godła Polski, ptaków, zwierząt, malowanych talerzy, kolorowych grzybków, baranków. Wszystko drewniane i kolorowane farbkami. Powstałe bez specjalnej techniki: „jak sobie umyśliłem, tak zrobiłem”, według wyobraźni, mawiał Pan Jan. Odnaleźć można było także dwa obrazy pana Jana, przedstawiające świętych i wykonane kredkami.

Zostało niewiele rzeźb, większość została rozdana. Pan Jan nie tworzył na zamówienie czy sprzedaż, ale szybko odkryto jego talent. Opowiada pani Gorczowska – „Taki jeden stary dziadek, to siedział na łące, za plecami, a ja zbierałam borówki, a on sobie tak dłubie, krówki się pasą. A ten stary dziadek i patrzy i patrzy i mówi – no, ale musi mieć Pan wyobraźnię! Bo tak z głowy, nic pan nie odpatruje od niczego. Jakie pan ma przyrządy do tego strugania? A on pokazuje nóż. Przyjezdny po głowie się bił.” Turyści dostawali rzeźby w prezencie. Oprócz rąk prywatnych trafiały one do Limanowej, Kamienicy, do sklepu obok muzeum w Nowym Sączu. Duża rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego znajduje się w Kościele w Zasadnem. Pan Jan zdobył także wyróżnienie podczas IV Konkursu Współczesnej Rzeźby Ludowej Karpat Polskich.

Nikt w rodzinie nie przejął zdolności artysty. Pan Jan chętnie pokazywał swoje prace, których niestety nie można kupić, stały się ważną pamiątką i świadectwem talentu.