Stanisław Starzec rzeźbi w różnych rodzajach drewna. Wymienia korzenie rodzimych drzew, takich jak wierzba, brzoza, sosna czy świerk w jednym ciągu z drewnem afrykańskim. Podkreśla, że pracuje we wszystkim, co znajdzie i uda mu się przewieźć do domu: „Jaki jestem w stanie korzeń unieść, to z takiego zrobię”. Ostatnio zaczął także rzeźbić w kamieniu.

Jego inspiracje są dwojakiego rodzaju: z jednej strony – tradycyjne tematy i formy właściwe dla regionu, z drugiej – sama natura: „Rzeźby ludowe, no to wiadomo, że to są typowe świątki góralskie, kapliczki, czy muzykanci, kapele, anioły. A resztę, to chodząc w różnych miejscach znajduję korzenie. Gdzie jak już znajdę ten korzeń, to ja już widzę, co z tego ma być. (…) Przynoszę te korzenie do domu i one czekają na odpowiedni moment, kiedy ja je tam obrabiam”. Rzeźby z korzenia Stanisława Starca są unikatowe, jako że bazują na niepowtarzalnych formach stworzonych przez naturę. Stanisław Starzec ceni rzeźbiarstwo, ze względu na różnorodność tej formy ekspresji. Najprzyjemniejszy dla niego jest moment znalezienia korzenia: „Układ gałęzi w tym drewnie pasuje do układu, na przykład, anioła. (…) Muszę ważyć, co będzie bardziej korzystne, lepiej wyjdzie, a co mniej”.

Państwo Starzec podkreślają, że istotna dla nich jest wzajemna motywacja. „(…) Mąż zrobił mi pierwszy blejtram, na którym namalowałam pierwszy obraz. Nie robiłabym tego, gdybyśmy się nie spotkali. Nawzajem się tak wspieramy, krytykujemy…”

Ich prace można podziwiać w autorskiej Galerii „Stara Chałupa" w Jordanowie oraz podczas licznych wystaw w kraju i za granicą.

 

oprac. Anna Dębicka, 2009 r.