Pan Tadeusz zajmuje się rzeźbą od lat 70., kiedy jako młody chłopak brał udział w różnego rodzaju pokazach i przeglądach. Zamiłowanie do drewna przekazał mu ojciec-stolarz. Dziś w jego twórczości wspierają go bliscy i sąsiedzi, którym zdarza się przynieść drewno, a nawet podarować narzędzia, kupione specjalnie dla pana Tadeusza przy okazji zagranicznych podróży. W ten sposób artyście udało się skompletować różnego rodzaju dłutka.

Artysta pracuje zwykle u siebie w domu, zimą w pokoju, a latem w ogrodzie. Rzeźbi głównie w drewnie lipowym, bo, jak mówi, lipa jest miękka, a mimo to trwała. Wiele znanych rzeźb, jak choćby dzieła Wita Stwosza, było rzeźbionych właśnie w lipie i przetrwało wieki. Pan Tadeusz bardzo chętnie opowiada o swojej twórczości, kiedyś nawet napisał o niej wiersz:

Radość wciska dłuto do dłoni
Piszę rzeźbionymi słowy
List lipowym nektarem pachnący