To malownicze miasteczko zlokalizowane jest w dolinie rzeki Skawy, w powiecie suskim, na styku Beskidu Wyspowego, Makowskiego i Żywieckiego. Zostało założone w 1564 r. przez Wawrzyńca Spytka Jordana na terenie wsi Malejowa. W związku z tym, że położone było na skrzyżowaniu szlaku solnego z Krakowa i Wieliczki na Orawę i Węgry oraz szlaku wiodącego doliną Skawy na Śląsk, w zamyśle miało stać się dużym ośrodkiem rzemieślniczym i handlowym.

Początkowo w Jordanowie funkcjonowały cztery cechy: drzewny, kowalski, skórzany i tkacki, ale wkrótce pojawiły się kolejne: piekarski, szewski, powroźniczy, rzeźniczy oraz browarniczy. W wieku XVII miejscowość zasłynęła z jarmarków, podczas których handlowano głównie bydłem, trzodą chlewną, końmi, solą i płótnem. W latach międzywojennych Jordanów nabrał charakteru uzdrowiska, nazywano go wówczas Zielonym Miasteczkiem.

Dziś, w związku ze swoim malowniczym położeniem wśród gór i lasów oraz zdrowym klimatem, Jordanów jest miejscowością wczasowo-turystyczną. Prowadzi z niego pięć szlaków turystycznych, m. in. na Babią Górę. W pobliżu Jordanowa znajduje się także Babiogórski Park Narodowy.

W Jordanowie zachował się drewniany dwór z II połowy XVIII w. oraz kościół z początku XX w., wyposażony w przedmioty pochodzące z XVI i XVII stulecia. Znajduje się w nim obraz Matki Bożej Trudnego Zawierzenia, koronowany w 1994 r. W Jordanowie mieści się także budynek „Poczekaj”, pochodzący z początku XVIII w., na którego parterze znajdował się kiedyś zajazd. Na jordanowskim rynku podziwiać można XVIII-wieczną figurę św. Jana Nepomucena oraz ceglany ratusz z 1911 r.