Koronkarstwo, czyli ażurowa dekoracja tkanin i ubiorów, przybiera formy ażurowych koronek, aplikacji strojów, kołnierzyków czy szali. Koronkę tworzy się z nici bawełnianych, lnianych lub jedwabnych.

Koronkarstwo na polskiej wsi rozwinęło się w połowie XIX wieku. Stało się to głównie za sprawą mecenatu m.in. Tytusa Chałubińskiego, Heleny Modrzejewskiej, Stanisława Witkiewicza, którzy zachęcali kobiety do wyrobu koronek. Organizowano dla nich kursy, szkoły, szkółki i pokazy.

W polskim koronkarstwie ludowym wyróżnia się technikę szydełkową, klockową, igiełkową i siatkową. Techniki i wzory są zróżnicowane regionalnie. Największą popularnością cieszą się koronki szydełkowe.
Koronka klockowa rozwinęła się najlepiej we wsi Bobowa – obecnie największym i najprężniejszym ośrodku koronkarstwa w Polsce. W 1899 roku powstała tam Żeńska Szkoła Koronkarstwa.

Ośrodki koronkarskie w Małopolsce: