Najstarszą formą pszczelarstwa w Polsce było bartnictwo, czyli wykorzystywanie rojów pszczół osiadłych w dziuplach drzew. Dziś pszczelarze zasiedlają rojami ule, które ustawia się w pasiekach. Najstarsza pasieka na ziemiach polskich pochodzi z 1238 roku.

Współczesny wygląd uli ukształtował się w latach 1851–1852; w Polsce konstruował je unicki ksiądz Jan Dolinowski. Dawniej bardzo popularne były ule prezentujące ambicje estetyczne pszczelarzy. Oprócz malowanych czy płaskorzeźbionych, były też ule figuralne, przedstawiające świętych – najczęściej Świętego Ambrożego, patrona pszczelarzy.

Bartnicy i pszczelarze czerpali swą wiedzę z wielowiekowych tradycji oraz własnych doświadczeń i obserwacji. Pszczelarstwem zajmowały się całe rody, a umiejętności zawodowe przechodziły z pokolenia na pokolenie.

Zgodnie z przekonaniem o boskim pochodzeniu pszczół wierzono, że miód i wosk pszczeli mają właściwości nadprzyrodzone. Uważano też, że żądło jest najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby i dolegliwości. „Kto miód pije, długo żyje” – głosi przysłowie, bo miód po dziś dzień znany jest ze swoich wyjątkowych zdrowotnych zalet.