Pani Anna haftuje w każdej wolnej chwili – w autobusie, w pociągu, wieczorami przed telewizorem. Haftowanie to dla niej hobby, ale i praca, która pozwala dorobić do renty. Z powodu haftowania nigdy nie kładzie się spać przed północą.

Rzemiosło było dla pani Anny źródłem utrzymania odkąd skończyła siedemnaście lat. Przez czterdzieści lat pracowała w Cepelii, w lokalnej spółdzielni „Makowianka”. Przeprowadziła ponad dwieście kursów haftu, była również kontrolerem jakości. Wielokrotnie reprezentowała Maków Podhalański podczas „Cepeliad”.

Haftu nauczyła ją mama, która przed wojną wyszywała obrusy i pościele dla miejscowych handlarzy pochodzenia żydowskiego. Pani Anna wspomina, że niegdyś większość kobiet w Makowie pracowała chałupniczo dla „Makowianki”. Wiele z tych kobiet, o ile zdrowie im pozwala, zajmuje się haftem do dzisiaj, najczęściej nie dla zarobku, lecz hobbystycznie.

Ona sama trudni się przede wszystkim haftowaniem obrusów, bieżników, pościeli, serwetek – wszystko w rozmaitych kształtach i rozmiarach. Jest specjalistką zarówno od haftu białego, jak i kolorowego. Korzysta z wzorów, które zaprojektowała sama, mają one wieloletnią tradycję, a ich jakość potwierdzają stosowne atesty, konieczne przy prowadzeniu sprzedaży. Ma pełne ręce roboty – dostaje dużo zleceń, zarówno na pojedyncze sztuki, jak i większe ilości.

Pani Anna zdobyła wiele nagród i odznaczeń, między innymi nagrodę Oskara Kolberga, a także liczne dyplomy i świadectwa uczestnictwa w targach i pokazach twórczości ludowej. Artystka sporo podróżuje, ze względu na swoje szczególne zdolności hafciarskie jest ciągle zapraszana w różne miejsca w kraju i za granicą.

oprac. Marta Paszko, 2008 r.