Dawno temu pewna tkaczka zostawiła na noc swój fartuszek przy krośnie. Kiedy rano wróciła do pracy, zastała na nim uwitą piękną pajęczynę. Splot nici i delikatność tak ją zachwyciły, że zapragnęła mieć coś równie wspaniałego. Niestety nie miała pajęczych zdolności, nici wciąż jej się plątały. Zrozpaczona popadła w depresję, przekonana, że nigdy już nie uda jej się stworzyć niczego zachwycającego. Narzeczony, chcąc ulżyć w cierpieniu swojej ukochanej, wystrugał niewielkie klocki w kształcie szpulek z rączkami. Dzięki owinięciu nitki wokół klocka i operowaniu klockami przy przekładaniu, nici przestały się plątać, a spod rąk dziewczyny zaczęły wychodzić niesamowicie delikatne koronki.
Bajecznie brzmi powyższa legenda o początkach koronki klockowej. W istocie – bajecznie wyglądają też kobiety plotące koronkę klockami. Ich szybkie i zwinne ruchy rąk, odgłos delikatnego stukania o siebie drewienek. Tkaczki stoją nad wałkiem, wypchanym sianem, na niego napinają tekturkę, a potem wzór i dalej, wbijając szpilki we wzór, zaczynają plecenie koronki. Każda nitka na obu swoich końcach oplata klocek. Teraz sztuka leży w tym, by w odpowiedniej kolejności przekładać klocki – tak, żeby powstał z nich zaprojektowany wcześniej wzór. Pani Magdalena Cięciwa opanowała tę sztukę perfekcyjnie.
Prawdziwą jej miłością jest koronka. I to tylko klockowa. Pani Magdalena zajmuje się tą dziedziną sztuki od kilunastu lat, ma na swoim koncie już wiele osiągnięć. Ale zacznijmy od początku, chociaż ten trudno określić. Kurs zorganizowany przez Małopolskie Centrum Kultury „Sokół”. Ale pani Magda była jeszcze na lekcjach w Bobowej, u słynnej koronczarki Ewy Szpili, a także w Zakopanem, w szkole Modrzejewskiej. Poza tym sama technika, to tylko mała część wszystkich umiejętności koronkarskich. Owszem, ważne jest, żeby wiedzieć, jak przechodzą nitki, ale najważniejszy jest zmysł projektancki, pomysłowość i odwaga, żeby nie bać się wyzwań. A tego właśnie pani Cięciwie nie brakuje.
Pani Magdalena jest jedyną czynna przedstawicielką tradycji szkoły zakopiańskiej w koronkce klockowej. Stworzyła również własny styl przygotowując uczniów do kontynuowania twórczości i odtwarzania zapomnianych wzorów zakopiańskich. Urodzona i wychowana w rodzinie z dużymi tradycjami rękodzielniczych w trosce o zachowanie i pielęgnowanie szeroko rozumianej kultury ludowej, lokalnego patriotyzmu, przekazywaniu młodemu pokoleniu spuścizny kulturowej regionu Lachów Sądeckich. Od najmłodszych lat brała udział w wielu wystawach i konkursach rękodzielniczych zdobywając główne nagrody.
Laureatka wielu konkursów i wystaw ogólnopolskich, również zagranicznych, propagatorka upowszechniania ginącego zawodu w szkołach i festiwalach folklorystycznych. Pomysłodawca i autorka wprowadzenia nowatorskiego - pierwszego w Polsce, programu arteterapeutycznego z wykorzystaniem- koronki klockowej do szeroko rozumianej rehabilitacji psycho-ruchowej osób niepełnosprawnych, który przynosił pozytywne efekty. W swojej pracowni prowadzi szkółkę koronkarską dla stałych uczniów, wśród których jest jej córka Kinga. Jako twórca ludowy upowszechnianie traktuje jako swój obowiązek a także formę patriotyzmu. Specjalizuje się również w odtwarzaniu koronek, detali koronkowych do strojów historycznych. Pomaga młodym projektantom mody w ich karierze i właśnie dla nich tylko ze zdjęcia odtwarza historyczne koronki do strojów miedzy innymi dla Pawła Androsiuka, który teraz studiuje w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Bierze udział w wystawach i targach sztuki ludowej zawsze w stroju regionalnym. Upowszechnia koronkę poprzez prowadzenie warsztatów na, którym prezentuje rękodzieło koronkarskie oraz prowadzi lekcji o sztuce min. Sabałowe Bajania i Karnawał Góralski w Bukowinie Tatrzańskiej, Zakopanem, Poroninie, Kazimierzu nad Wisłą, Lublinie właściwie w całej Polsce oraz w wielu szkołach powiatu nowosądeckiego, limanowskiego, nowotarskiego, tatrzańskiego i w Krakowie. Autorka wielu artykułów na temat kultury ludowej i koronki klockowej min. Portal kultura
ludowa.pl oraz niemieckie czasopismo „die Spitze” i inne lokalne gazety.
W 2017r na zaproszenie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego brała czynny udział w Ogólnopolskiej Konferencji Kultury jako artysta ludowy – pedagog biorąc udział w panelach dyskusyjnych, pracując nad statusem artysty w zakresie twórczości tradycyjnej i przekazem międzypokoleniowym.
Odznaczenia:
- 2008r - Zasłużony dla Kultury Polskiej od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Brązowy i Srebrny Krzyż Zasługi od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej - „Złote Serce Lachowskie” za kultywowanie tradycji własnego regionu
- Odznaczenia i wyróżnienia Wójta Gminy Chełmiec za propagowanie i upowszechnianie dziedzictwa kulturowego i reprezentowanie gminy Programy
- Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego –stypendium twórcze - 2008r i 2013r - Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego–DZIEDZICTWO KULTUROWE/ Priorytet Kultura Ludowa i Tradycyjna –
- realizacja projektu wraz z Fundacją NADwyraz: Zakopiańska Koronka Klockowa
Zdobyte nagrody: - Pierwsze nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Koronki Klockowej w Bobowej
- Włochy – Biennale Intermazionale Del Merleto di Sansepolcro
- Belgia - „Ewolution”
- Shanghaj 2010 Word Expo – Światowa wystawa „Better city – better live”
- Muzuem Włókiennictw w Łodzi 2012 r.
- Muzeum w Wilanowie rekonstrukcja koronki do stroju Heleny Modrzejewskiej – II miejsce
- Wrocław – gram prix: „ Metamorfoza zazdrostki” za wysoki poziom artystyczny i przekazywanie młodemu pokoleniu dziedzictwa oraz reprezentowanie polskiego rękodzieła w Niemczech
- Nagroda Społeczno – kulturalnego Towarzystwa Sądeczanin za kultywowanie tradycji i osiągnięcia artystyczne
- Nagrody festiwali w Bukowinie Tatrzańskiej, Kazimierzu nad Wisłą, Zakopanem i innych.
- Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt pracy twórczej Rekonstrukcje archiwalnych koronek do strojów historycznych odtworzone tylko na podstawie zdjęć: - muzeum w Holandii – koronka z około 1635 r
-muzeum w Wilanowie koronka pelerynka do stroju scenicznego Heleny Modrzejewskiej z 1905r z roli Magdy Hermana Sudermana
- rekonstrukcje koronek do Zakonu Cystersów w Szczyrzycu - Indywidualna wystawa i rekonstrukcje koronek w Muzeum Tatrzańskim – Willa Oksza „Dawnej koronki czar”
- USA muzeum Heleny Modrzejewskiej : Helena Modjewska Society” – Kalifornia - Międzynarodowy Festiwal Paderewskiego – koronki do stroju scenicznego Heleny Modrzejewskiej
- Muzeum Historyczne Miasta Krakowa – Kamienica Hipolitów „Koronka – tradycja – reaktywacja” - rekonstrukcje koronek zakopiańskich z 1905/1908r oraz wypożyczenie archiwalnych wzorów
-
rekonstrukcja koronki do stroju dla Teresy Kunegundy Sobieskiej – muzeum w Wilanowie konkurs dla młodych talentów
oprac. Martyna Biernacka, 2008 r., aktualizacja 2019
