Koronka klockowa jest niezwykle trudną w wykonaniu i czasochłonną pracą ręczną, wyróżniającą się wśród innych robótek swoim pięknem i delikatnością. Ten rodzaj wytwarzania koronek przybył do Polski w XVI w z Włoch, wraz z królową Boną Sworzą, żoną króla Zygmunta Starego, sprowadzono też włoskich mistrzów sztuki rękodzielniczej. Nadmienić też należy, że Bona jak i Anna Jagiellonka pozostawiły po sobie wiele wyrobów koronki klockowej, które znajdują się dziś na Wawelu. W Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie są też koronki z sukni księżnej Lubomirskiej. Od tamtej pory koronka klockowa stała się robótką polskich królowych i księżnych.

W Krakowie koronka klockowa przetrwała dzięki Zofii Dunajczan, która to uczyła tej trudnej sztuki w Państwowej Szkle Zawodowej Żeńskiej od 1946 r., a potem w czteroletnim Liceum Koronkarstwa i Haftu przy ul. Syrokomli 21. Następnie pani Zofia prowadziła kursy w Pałacu pod Baranami i w Młodzieżowym Centrum Kultury przy ul. Krowoderskiej 17. Po śmierci pani Zofii w 1986 r. prowadzenie kursów objęła pani Olga Szerauc. Jedną z osób korzystających z nauk pani Olgi jest Jadwiga Węgorek. W 1999 roku, po sześciu latach nauki, dzięki radom i wskazówkom pani Olgi, zaczęła prowadzić warsztaty rękodzieła artystycznego.

Jadwiga Węgorek należy do wielu stowarzyszeń skupiających twórców i rękodzielników np. współpracuje z Fundacją Cepelia od 1995 r. oraz Krajową Komisją Etnograficzną w Krakowie. Komisja ta oceniała jej prace i dawała atesty na wzory koronek. Od 1995 r. należy do Stowarzyszenia Twórczości Ludowej w Bobowej. W 1996 r. z okazji 45-lecia Spółdzielni Koronka z Bobowej otrzymała nagrodę za całokształt twórczości w Jeżowie koło Bobowej. Od tamtej pory zrozumiała, że ta dziedzina twórczości to jej pasja. Od 1999 roku należy do Kluby hafciarskiego przy Muzeum Etnograficznym w Krakowie. Klub ten przekształcił się w 2005 roku w Stowarzyszenie Miłośników Tradycyjnego Rękodzieła Ludowego i Artystycznego, którego była wiceprezesem. W 2000 roku została przyjęta do Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego jako osoba kontynuująca dawne techniki i wzornictwo znane w kulturze ludowej.

Pani Jadwiga opracowała w 2002 roku swój styl koronki klockowej – dwubarwną wieloparkową, za którą dostała legitymację Twórcy Ludowego od Zarządu Głównego Stowarzyszenie Twórców Ludowych w Lublinie. Współpracowała z Muzeum Etnograficznym przy powstawaniu albumu „Dzieła rąk, umysłu i serca”.

Wybitna koronczarka naszych czasów. Znana w środowisku rzemiosła artystycznego, głównie w Krakowie i Bobowej. W 2000 roku prezentowała swoje koronki dwubarwne na I Międzynarodowym Festiwalu Koronek Klockowych w Bobowej jako drugiego ośrodka koronek klockowych w Polsce. Jest zapraszana corocznie na te festiwale ostatnio w towarzystwie osób uczęszczających na warsztaty. Na ogólnopolskich konkursach koronek klockowych w Bobowej wielokrotnie zdobywała pierwsze nagrody. Od 2011 r. Jadwiga Węgorek jest zapraszana także do tej współpracy rękodzielniczej na festiwale zagraniczne. Należy tutaj wspomnieć o I-nagrodzie dla Jadwigi Węgorek na VI Międzynarodowej Konferencji na Węgrzech w październiku 2014 r. Nagrodę tę przyznano za Kamizelkę regionalną na podstawie wzorów Seweryna Udzieli pochodzących ze Wsi-Szczurowa, zebranych w Muzeum Etnograficznym w Krakowie. Na XX Ogólnopolskim konkursie koronki klockowej w Bobowej w październiku 2014 r. Jadwiga Węgorek otrzymała I-nagrodę, a Małgorzata Grochola II-nagrodę, obie panie zostały nagrodzone za koronkę paskową, natomiast Stanisława Kuczyńska otrzymała II-nagrodę ale tym razem za koronkę wieloparkową. Osoby te są bardzo pracowite i chętnie pomagają Pani Jadwidze na warsztatach - jako jej prawe ręce.

W 2014 r. legitymację Twórcy Ludowego otrzymały trzy osoby które uczęszczają na warsztaty pani Jadwigi: Małgorzata Grochola, Małgorzata Połubok, Bogumiła Zając- wszystkie panie w kategorii koronki klockowej.

Pani Jadwiga brała także udział w licznych wystawach indywidualnych jak i zbiorowych np. w Pałacu Sztuki, w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, w Muzeum Etnograficznym w Krakowie, w Muzeum Ogrodu Botanicznego w Krakowie, w Dworze w Stryszawie, w Orawskim Parku Etnograficznym w Zubrzycy Górnej. Liczba jej osiągnięć jest imponująca. Liczne wystawy, także indywidualne, oraz nagrody, które zdobyła w ciągu lat swojej pracy artystycznej, potwierdzają umiejętności i wyjątkowość jej wyrobów.

Corocznie jest zaprasza na Międzynarodowy Festiwal Koronki Klockowej za granicę np. do Chorwacji, Węgier, Słowacji. Ostatnim, niezwykłym wydarzeniem w pracy twórczyni, w 2013 roku, był udział w międzynarodowym projekcie „Most, który nas łączy”, w którym uczestniczą: Węgry, Słowacja, a z Polski: Bobowa oraz dzięki działalności Pani Jadwigi - Kraków. Projekt ten polega na stworzeniu i zbudowaniu wzoru, przy zachowaniu szczególnie charakterystycznej ornamentyki swojej kultury. Prace z poszczególnych krajów zostaną połączone w jedną całość, tworząc szczególnego rodzaju - most. Ma on swoim wyglądem symbolizować możliwości współpracy międzynarodowej w zakresie rękodzieła, przekazywania kultury i jej wartości innym krajom. Praca ta umożliwia dalszy rozwój, dając możliwość dołączenia innych narodów do tej wspólnej pracy rękodzielniczej. W czerwcu 2014 r. do ,,Mostu Przyjaźni" dołączyła się Rosja z koronką klockową z jedwabiu.

Pani Jadwiga jest osobą skrupulatną, pracowitą i niezwykle dokładną. Każdą swoją pracę wykonuje na najwyższym poziomie. Mówi, że ciągle stara się podwyższać sobie ”poprzeczkę”, wykonywać coraz trudniejsze sploty, uczyć się nowych wzorów, które tworzy także sama. Od lat jest znana jako prowadząca liczne warsztaty, promująca swoje wyroby na targach, jarmarkach i festiwalach. W maju 2014 r. Jadwiga Węgorek została uhonorowana ,,Srebrnym krzyżem" zasłużony dla kultury ludowej od Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego.

Z jej zamiłowania do koronek klockowych wypłynęła inna pasja – zbierania klocków, narzędzi, które potrzebne są do wytworzenia tego rodzaju koronki. Pani Jadwiga ma ich setki, zwykle pięknie zdobione, różnej wielkości, zwykle pochodzą z Polski i Słowacji – państw, gdzie ta forma koronkarstwa jest najbardziej rozpowszechniona.

Pani Jadwiga ma wiele innych zainteresowań. Od lat kolekcjonuje tarcze szkół. Jej kolekcja obecnie liczy 296 sztuk, a tarcze pochodzą niemal z całej Polski. To właśnie zdobycie tarczy wybranej szkoły było głównym punktem wycieczek, które Pani Jadwiga odbywała po Polsce wraz ze swoimi synami.

Posiada też pokaźną liczbę naparstków. Jej najcenniejszym obiektem w zbiorze jest ten przywieziony przez przyjaciół z Osaki, w Japonii. Dość nietypowy, bo wykonany z barwionej na kolor żółty skóry.

Koronka klockowa to wyrób, który nie każdy umie i chce wykonywać, choćby ze względu na bardzo trudną, misterną pracę, tym bardziej cieszy fakt, że pomimo wielu przeszkód są ludzie tacy, jak Pani Jadwiga, którzy wykonują i poprzez to promują tak ambitną formę koronek.