Pani Magdalena zajmuje się koronką czółenkową, znaną szerzej pod potoczną nazwą frywolitki. Wytwory można podzielić na dwa rodzaje. W jednej z tych grup mieszczą się dodatki odzieżowe, np. kołnierzyki, karczki, wianki i biżuteria, a w drugiej ozdoby przeznaczone na święta Wielkiejnocy, Bożego Narodzenia i święta rodzinne, np. na śluby, chrzciny, pierwsze komunie. Pani Magdalena twierdzi, że jedynym ograniczeniem w tej sztuce, jest zdolność do przestrzennego wyobrażenia sobie danego wzoru tak, aby przeistoczyć go potem w konkretny wytwór. Pani Magdalena posiada mistrzowsko rozwiniętą wyobraźnię przestrzenną, czego dowodzą jej prace.

Pani Magdalena zainteresowała się koronką czółenkową w 2002 roku. Początki miały być trudne, ale dzięki uporowi i dumie z tworzenia, w ciągu pół roku udało jej się dojść do najwyższego zaawansowania w tej sztuce. Pomocą służyły tu przede wszystkim anglojęzyczne strony internetowe pokazujące, jak podejść do tematu frywolitki. Wcześniej z domu rodzinnego i z przyjacielskiego kręgu kobiet, Pani Magdalena wyniosła umiejętności haftu płaskiego, haftu Richelieu, szydełkowania i robienia na drutach. Jednak frywolitka stanowiła zupełną nowość i w tym zakresie Pani Magdalena określa siebie jako samouka.

Pani Magdalena czerpie ogromną satysfakcję z uczenia innych osób i robi to już od sześciu lat. Swoje mieszkanie zamieniła na pracownię i przyjmuje tutaj każdą osobę, chętną do nauki koronki czółenkowej. Zajmowanie się frywolitką to zajęcie specyficzne. Wystarczy niewielkich rozmiarów czółenko oraz nici i haftować można nawet czekając w kolejce. Pani Magdalena preferuje czółenka drewniane, ponieważ mają ciekawą fakturę i dotykanie ich to sama przyjemność. Czółenka mogą być także metalowe oraz plastikowe. Do haftowania można wykorzystywać nici bawełniane, które niejedna koronczarka sama dodatkowo farbuje. Pani Magdalena najchętniej korzysta jednak z syntetycznych nici metalizowanych, które sprawiają wrażenie złotych, srebrnych, czy miedzianych drucików, a wytworzona z nich biżuteria do złudzenia przypomina tą, wykonaną z metali szlachetnych. Do frywolitek można dodawać również koraliki i korale różnego rozmiaru, dostosowane do grubości nici, a także piórka.

Pani Magdalena sama wymyśla swoje wzory, ponieważ znajduje się już na tym etapie rozwoju swojej sztuki, gdzie samo odtwarzanie znanych motywów nie przynosi wystarczającej satysfakcji. Wedle własnego wzoru Pani Magdalena wykonała kolczyki Karmeneczki, albo też kolczyki Królowej Anny, których to nazwy zostały wyłonione w drodze konkursu wśród przyjaciółek. Pani Magdalena zdradza, że każda koronczarka ma własną manierę, po której można ją rozpoznać. W zakresie wyzwania traktuje jeszcze pomysł na opracowanie własnej techniki koronczarskiej. Pani Magdalena twierdzi, że to w prostocie jest siła. Najlepszym przykładem na to może być, np. metoda koronki, opracowana w USA, o nazwie podwójne odwrócone kółeczka. Tego nowego wzoru również uczy Pani Magdalena.

Pani Magdalena zajmuje się także uczestnictwem w licznych targach, kiermaszach i jarmarkach. Do swoich ulubionych zalicza Etnomanie w Wygiełzowie. Uczestniczy także w kiermaszach rękodzieła w Nowym Sączu, w Krzeszowicach, Zabierzowie, Chorzowie. Od lat przyjeżdża na Ogólnopolskie Zjazdy Miłośników Haftu w Ustroniu. Pani Magdalena chętnie angażuje się także w działania Małej Orkiestry Wielkiej Pomocy w Oświęcimiu, czy innych fundacji, na rzecz których można podzielić się zyskiem ze sprzedaży rękodzieła.

Pani Magdalena prezentuje swoje dzieła na własnej stronie internetowej oraz na blogu tak, aby każdy chętny mógł skorzystać i zamówić coś dla siebie. Przygotowuje również koronki na zamówienie, może to być np. kołnierz do sukni wieczorowej, czy komplet biżuterii dla panny młodej. Na stronie internetowej Pani Magdaleny znajdują się również propozycje terminów na warsztaty koronki. Pani Magdalena poleca spotkania robótkowe w Klubie Borsuczek, które są otwarte dla wszystkich chętnych. Odbywają się one w Krakowie przy ulicy Borsuczej 12.