Łyżkarstwem nazywa się wyrób przedmiotów gospodarczych z drewna (najczęściej łyżek – stąd nazwa). W przeszłości wymagało to dużego nakładu pracy i zdolności manualnych. Łyżkarstwu poświęcano czas najczęściej zimą, gdy było mniej prac w gospodarstwie.

Najpierw ociosywano kawałek drewna według formy, by następnie wyżłobić środek specjalnym dłutem, a na koniec dokładnie oszlifować przedmiot. Nie było to proste – jednym niewprawnym ruchem można było zniszczyć robioną łyżkę.

Mniej znana, trudniejsza do opanowania była metoda sznurkowa, polegająca na wyrabianiu przedmiotów przy pomocy naprężonego sznurka, który nadawał drewnu na przyszłą łyżkę ruch obrotowy.
Dzisiaj najczęściej stosuje się metodę mechaniczną, większość czynności wykonując przy pomocy maszyn, cyrkularki lub frezarki. Przy dużej wprawie i zręczności produkcja jednej łyżki zajmuje tylko dziesięć minut.