Twórczość Doroty Kouby inspirowana jest naturą i to właśnie naturalne kolory wiodą prym wśród jej ceramicznych dzieł. Jej wyjątkowo klimatyczna pracownia mieści się w odrestaurowanym w rustykalnym stylu domu w Płazie blisko Wygiełzowa. To tu, w otoczeniu przepięknego ogrodu i w sąsiedztwie starej, pełnej skarbów stodoły pani Dorota tworzy unikalną sztukę użytkową. Surowe wzory, naturalne kształty i beżowo-biało-szara kolorystyka, a także pęknięcia i zacieki świetnie wpasowują się we współczesne trendy i doskonale prezentują w zestawieniu z drewnem i minimalistycznym designem. Wizualne walory ceramiki Doroty Kouby doceniają między innymi blogerzy kulinarni, którzy używają stworzonych przez nią naczyń przy tworzeniu klimatycznych sesji zdjęciowych.
Dorota Kouba jest etnologiem z wykształcenia i już w czasie studiów miała styczność z garncarstwem. Prawdziwa miłość do tego rzemiosła zakiełkowała jednak dopiero kilka lat temu i przerodziła się w prawdziwą pasję. Od 2013 roku prowadzi warsztaty w Nadwiślańskim Parku Etnograficznym w Wygiełzowie i - jak sama o sobie mówi - „od tamtego momentu ma ręce ma w glinie”.
Ceramicznego rzemiosła uczyła się nie od byle kogo, bo od samych mistrzów! Pobierała nauki z toczenia na kole w Szkole Ceramiki u pana Jurka Szczepkowskiego, zdobywała certyfikaty w Keramosie w Bielsku - Białej, szkoliła się również u pana Jana Głuszka z Brodeł oraz pana Matysiaka z Rybnej. Kurs mistrzowski natomiast ukończyła u pana Jerzego Miki z Wadowic i to właśnie pracę z nim ceni sobie najbardziej: jest dla niej zarówno mistrzem jak i przyjacielem, wciąż doskonali u niego swojego umiejętności podczas prywatnych warsztatów.
Wśród naczyń tworzonych przez Panią Dorotę są garnuszki, miski, talerze oraz kubki (ostatnio popularnością cieszą się kubki z przykrywką). Proces tworzenia naczyń jest długi i pracochłonny. Najpierw należy pozyskać glinę (pani Dorota ją kupuje), zagnieść, wytoczyć (pani Dorota używa elektrycznego koła garncarskiego, choć wciąż marzy o kopanym, na którym się uczyła), obrobić stopkę, a potem wysuszyć. Glina jest następnie wypalana w temperaturze ok. 900 stopni na biskwit (wstępnie spieczoną masę ceramiczną), potem przychodzi czas na szkliwienie i powtórny wypał, w jeszcze wyższej temperaturze, bo około 1000-1200 stopni. Preferowana przez artystkę kolorystyka szkliwa to beże, szarości, kolory ziemi – wszystko, co nawiązuje do natury. Nie boi się zostawiać zacieków, odcisków palców, co sprawia, że jej ceramika jest bardziej autentyczna, naturalna i surowa.
Pani Dorota jest niezwykle otwartą, komunikatywną osobą i potrafi zarazić swoją pasją do rzemiosła. Chętnie dzieli się swoją wiedzą z podstaw ceramiki podczas warsztatów - zarówno tych dla dzieci, jak i dla dorosłych (prowadzonych na przykład podczas imprez firmowych). Na razie prezentuje swoje produkty szerszemu gronu odbiorców za pośrednictwem profilu w mediach społecznościowych, ale planuje również uruchomienie sklepu internetowego, który z pewnością będzie się cieszył zainteresowaniem: wśród osób interesujących się dizajnem bardzo popularny jest obecnie styl rustykalny i skandynawski, a naczynia i sam styl życia pani Doroty wydają się być doskonałym uosobieniem rustykalnych i skandynawskich trendów.
Otwarta pracownia
Pracownię można odwiedzać po wcześniejszym kontakcie telefonicznym. Na miejscu można zakupić lub zamówić prace Artystki.
Opis dojazdu: Po wpisaniu dokładnego adresu, Google Maps źle kieruje. Należy
wpisać ul. Role (Płazy), jechać nią cały czas prosto do góry, następnie drogą
gruntową ok. 1 km do końca. Pracownia Pani Doroty znajduje się w ostatnim
domu, otoczonym pięknym ogrodem.
