Zubrzyca Górna to letniskowa wieś położona w beskidzkiej części Orawy u podnóża Policy i Babiej Góry. Została założona w XVII wieku na prawie wołoskim przez osadników z Żywiecczyzny i Jordanowszczyzny. Mimo iż wieś przez długi okres czasu pozostawała pod obcymi wpływami, ludność zachowała polski język i obyczaje. Mieszkańcy specjalizowali się w przędzeniu lnu i tkaniu płócien. Te ostatnie znane były m.in. w Wiedniu, Petersburgu, a nawet na Bliskim Wschodzie.
W Zubrzycy Górnej znajduje się dziewiętnastowieczny kościół pod wezwaniem św. Michała. Nad prezbiterium tej, wzniesionej w barokowym stylu, budowli wisi wotywna chorągiew z początku XVIII wieku, ufundowana przez rodzinę Moniaków. Na bazie dworu rodowego Moniaków i towarzyszącym mu zabudowaniom folwarcznym powstał Orawski Park Etnograficzny. Oprócz kompleksu dworskiego w skansenie znajdują się zabytki budownictwa orawskiego. W budynkach urządzono wystawy wyposażenia wnętrz: sprzętów gospodarstwa domowego, tradycyjnych mebli oraz strojów.
Zubrzyce Górną warto odwiedzić w sierpniu. Odbywa się tam wówczas Święto Borówki, obchodzone w związku z bogactwem jagód porastających okoliczne lasy i stoki pobliskiej Babiej Góry. Organizowane są pokazy i warsztaty lepienia garnków, obróbki lnu, wytwarzania ozdób z bibuły oraz haftowania.
