Bednarstwo – zaliczane dziś do ginących zawodów – to technika ręcznego wytwarzania drewnianych naczyń i innych przedmiotów użytkowych.

Bednarz składał je z klepek mocowanych metalowymi obręczami. Wymagało to odpowiedniego warsztatu, narzędzi i umiejętności. Technika ręcznego wytwarzania naczyń była tajemnicą przekazywaną z ojca na syna. W przydomowych warsztatach powstawały różnej wielkości beczki, kadzie, wiadra, konewki, balie, a także czerpaki i maślnice.

Do ich wyrabiania używano odpowiedniego drewna – np. beczki do kiszenia kapusty czy ogórków wytwarzano z drewna lipowego, dzieże chlebowe – ze świerkowego z dodatkiem dębiny, dzięki której chleb się lepiej zakwaszał, a wina i winiaki (np. whisky) przechowywano w beczkach dębowych, by nabierały szlachetnego, garbnikowego smaku i charakterystycznego aromatu.