Wśród tradycyjnych wyrobów z drewna odnajdujemy liczne przedmioty codziennego użytku, od sztućców, naczyń, form na masło i ser, poprzez wszelkiego rodzaju meble, aż po tak złożone konstrukcje, jak warsztaty kołodziejskie czy młyny wiatrowe. Niektóre z nich – takie jak solniczki, faski czy cebrzyki – służyły do przechowywania produktów żywnościowych, inne – na przykład kasetki lub ozdobne talerze – dekorowały domy.

Podstawowy surowiec stanowiło drewno zarówno drzew liściastych, jak iglastych. Jedną z najbardziej popularnych technik było zbijanie wyrobów z drewnianych klepek; w ten sposób bednarze wytwarzali naczynia, beczki, cebrzyki czy dzieże. Nieco rzadszą metodą było drążenie i żłobienie kawałków drewna lub korzeni – tak powstawały chochle, łyżki, skopki i czerpaki. Wyroby ozdabiano na różne sposoby, najczęściej poprzez wycinanie, wytłaczanie lub wypalanie wzorów na powierzchni drewna. Najrzadziej stosowano technikę inkrustacji, czyli wtapiania w linie ornamentu ołowiu, drutu lub paciorków.

Jeszcze na początku XX wieku umiejętność obróbki drewna była powszechna. Dziś przedstawiciele rzemiosł drzewnych to przede wszystkim twórcy ludowi.